Opgegroeid in Grozny (‘Maak maar raketten om ons te beschermen’)

Ik (1959) groeide op in de Sovjet-Unie. Nadat in 1999 de tweede Tsjetsjeense verwoestende oorlog uitbrak ben ik Grozny ontvlucht en woon nu bijna twintig jaar in Wageningen.

“Toen ik klein was, woonden wij in Grozny in een oud Tsjetsjeens huis. Toen stonden er heel veel huizen leeg, want Stalin had begin 1944 de Tsjetsjeen naar Kazachstan gestuurd. Mijn ouders werkten allebei. Ik had geen opa’s en oma’s en ging naar de kinderopvang. Die was voor kinderen van twee maanden tot en met zes jaar. (Op de groepsfoto uit die tijd sta ik precies onder het portret van Lenin.)

Met zeven jaar ging ik naar school. Daar moest je meteen leren lezen, schrijven en rekenen en elke dag huiswerk doen. In de klas moesten we alles zelf schoonmaken. Toen we klein waren deden onze ouders dat. Ik kon makkelijk leren en genoot van de feesten. Op het Nieuwjaarsfeest kregen we cadeautjes van opa Vorst. Het herfstfeest was altijd leuk. We lazen gedichten voor en zongen liedjes. Na tien jaar deed ik eindexamen waarna ik alsnog toelatingsexamens moest doen voor de universiteit. Daar heb ik geografie gestudeerd.

Wanneer je in klas 1 goede cijfers haalde en je goed gedroeg, dan werd je ‘Oktoberrevolutiekind’. Je kreeg dan een sterretje met het portret van Lenin. In klas 3 kon je ‘Pionier’ worden: je kreeg een rood sjaaltje plus een speldje. Op je veertiende als Komsomol-lid was het een speldje in de vorm van de rode vlag met Lenin erop. Ook aan gymnastiek en atletiek werden strenge eisen gesteld. Wanneer je daaraan voldeed werd je ‘Daterjo’. Dat betekende ‘klaar voor arbeid en defensie’. Je moest echt aan alle schooleisen voldoen. Anders kreeg je geen diploma.

Er was niet veel te kiezen, ook de woning niet. Maar daar hoefde je ook niet voor te betalen. Toen ik tien jaar was, verhuisden we naar een nieuwe woning. In Grozny waren heel veel dezelfde betonnen flatgebouwen gekomen. In elk gebouw waren woningen voor 110 families. Het was de norm dat wij voor ons gezin met drie een tweekamerwoning kregen. Ik sliep in de ene kamer. Vader en moeder sliepen in de woonkamer op de bank.

Altijd en overal, ook op straat, waren portretten van Lenin, in elk klaslokaal, aula en sportzaal van school. Wij zijn opgevoed als jonge communisten. In die tijd waren in Rusland alle mensen gelijk. We gingen naar school met hetzelfde uniform. De huizen zagen er hetzelfde uit, ook binnen. We leerden dat ons land beter was dan de kapitalistische landen. Over Amerika hoorden we negatieve verhalen. Daar waren zwarte mensen die echt arm waren en witte rijke mensen die niets deden om die situatie te verbeteren.

Wij waren vanzelfsprekend bang voor oorlog. We mochten dan wel niet altijd boter en vlees hebben, als er maar geen oorlog komt alsjeblieft. ‘Maak maar raketten om ons te beschermen’.”

 

De verhalen over de Koude Oorlog in Gelderland zijn ook gebundeld. Belangstellenden kunnen een magazine bestellen bij Werkgroep Oral History Gelderland mail: werkgroeporalhistorygelderland@gmail.com

 

Verhalen

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in Büren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023. Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ‘bevel’ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes