DDR-ers op culturele reis

Geschreven door:

Frank Troost

Mijn tweede herinnering (de eerste herinnering is op deze site te lezen onder de titel MORTIERGRANAAT IN SPEELGOEDWINKEL) aan de koude oorlog was mijn diensttijd in 1969 bij de Klu. Ik was gelegerd in Hesepe bij de GTMGW. Iedere donderdag gaf de afdeling van de MID voorlichting met foto’s welke Oost-Duitse spionnen in het dorp gesignaleerd waren. En vaak als je dan ’s avonds in een lokaal café zat schoof er wel eens iemand met en zwaar accent bij je aan die vervolgens informeerde of je op vakantie was en of er soms collega’s van je in de kroeg zaten en die je dan probeerde uit te horen.

In 1986 was ik voor mijn werk 10 weken werkzaam in Apeldoorn. Ik verbleef in die tijd in motel ‘Klein Zwitserland’ in Beekbergen. Op een dag kwam daar een Oost Duitse groep die op uitnodiging van een Nederlands stichting ieder jaar een culturele reis van een week maakten. De groep was zo geselecteerd dat de deelnemers allemaal getrouwd waren en minimaal één kind hadden. Van die echtparen mocht er maar één aan de reis deelnemen. De andere moest met het kind, als pressiemiddel tegen het aanvragen van politiek asiel in Nederland, in Oost Duitsland achterblijven.

Op de groep van 30 deelnemers waren er altijd minimaal 4 vertegenwoordigers van de STASI, wat duidelijk te merken was aan de houding t.o.v. hen door de andere deelnemers van de groep. In het begin als de Oost Duitsers aan het diner zaten, zat ik alleen aan een tafeltje te eten. Als ik dan naar hen keek hield  iedereen prompt zijn mond dicht. Ik denk dat ze me voor iemand van de BVD aanzagen. Later ontdooiden ze en had ik leuke gesprekken met ze. Ze vertelden dan over hun leven in Oost Duitsland en over hun gevoel van onderdrukking en uitzichtloosheid en hoop op het vallen van de muur. ’s Avonds aan de bar bleven ze uiteindelijk gezellig hangen en kwamen ze met verhalen en foto’s van thuis, maar de vier STASI vertegenwoordigers gingen minimaal een half uur later naar hun kamer dan de rest.

De culturele reis werd ieder jaar georganiseerd en ieder jaar verdween er toch wel iemand ondanks de maatregel voor de achterblijvers thuis. Ik heb ook meegemaakt dat er iemand verween. De dag daarna kwam er een delegatie van de Oost Duitse ambassade om de rest van het gezelschap te ondervragen en je zag dan de angst bij de groep over hun toekomst.

 

Verhalen

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in Büren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023. Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ‘bevel’ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes