oudehap-stok

Geschreven door:

Hans Krol / Elmar van de Ree

Vlak na de Tweede Wereldoorlog was ik nog een kind, we speelden in de ruïnes die na de oorlog waren overgebleven, in het puin. Er waren toen nog geen spanningen met het Oosten. Wij hebben ons later ook nooit zorgen over de Russen gemaakt. Ik had de pech dat net in 1961/1962 de Nieuw-Guinea kwestie speelde. De jongens die achter mij kwamen, mochten allemaal daarheen en ik niet. Ah, ik heb een mooie diensttijd gehad, hoor.

Ik heb tijdens mijn diensttijd de opleiding tot mineur gehad in Soesterberg. Ik werd ingezet voor het opruimen van mijnen en het plaatsen van springstoffen en zo. Ik had hartstikke leuk werk. De anderen moesten hard werken, want die moesten met betonboren gaten in objecten boren en ik hoefde er alleen maar een beetje trotyl in te stoppen en het te laten springen. Normaal mocht je in Nederland twaalf kilo trotyl laten springen, maar daar kreeg je geen bunker mee kapot. Dus wij kregen een uitzondering: twintig kilo. Dat zetten we dan in de bunker en de ontsteking werd naar buiten geleid – en we lieten ‘m van een afstandje springen. Dan mochten anderen het beton weer opruimen.

Ik heb een heel fijne diensttijd gehad. Vaak als ik oefeningen had, dan was je druk. Maar als je daar maar gewoon was, dan had je verder eigenlijk niks te doen. Ik was gaan studeren in militaire dienst. Daar had ik geluk mee, want als ze iemand nodig hadden kwamen ze binnen, dan zat ik te studeren en dan wezen ze altijd een ander aan. Dus dan kon ik rustig mijn studie afmaken. Ik deed twee keer zoveel als normaal met die studie.

Bij een oefening werd de scheepvaart stilgelegd. Dan gingen wij met boten de rivier op en leg je die pijldrijvers en probeer je de rivier af te sluiten. Die pijldrijvers zijn ons nooit gelukt. Een stalen kabel over de rivier, en dan moest je met de stroom mee die pijldrijvers naar de overkant laten gaan. We hebben nooit verder dan de helft gehaald en dan lieten we ‘m gaan, want de trekkracht van de rivier was zo groot dat we hem niet meer konden houden.

Als je vroeger in militaire dienst was, dan had je zes lichtingen per jaar en de laatste twee maanden van je diensttijd, was je ‘oude hap’. Dan mocht je zo’n oudehap-stok maken. Of dat deden we gewoon, want je had op een gegeven moment weinig meer te doen in de kazerne, want de ‘oude hap’ werd ook een beetje apart gehouden. Die wisten alles al wel. Ik heb er toen een beetje een kop opgemaakt van een Romeinse krijger. Een pontonnier moest dat voorstellen.

Dit verhaal over Hans Krol is geschreven door Elmar van de Ree in het kader van een oral history project over de Defensiehaven, voor de gemeente Arnhem, en kan hier samen met andere verhalen bekeken worden.

Verhalen

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in Büren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023. Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ‘bevel’ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes