Seedorf 1979: Parate Troepen

Geschreven door:

Anoniem

Na twee maanden opleiding tot chauffeur 3-tonner eind 1978, was het kiezen tussen het ‘warme’ conflict uitvechten in Libanon of de ‘koude’ oorlog uitzitten in Seedorf, Duitsland.  Snel voegde ik me bij het groeiende rijtje Seedorfkandidaten. De sergeant majoor vond het na mij wel genoeg en deelde de rest van de aarzelende dienstplichtigen uit mijn peloton in bij ‘bestemming Libanon’.
Wij waren opgelucht, noord Duitsland was tenminste goed bereikbaar en ‘warm’ zal die oorlog met de Sovjet Unie toch nooit worden. Dat was de consensus, misschien niet bij het kader, maar de dienstplichtigen maakten zich geen zorgen. Parate Troepen klonk gevaarlijker dan het was…want, paraat waarvoor? Een kernraket maakt geen onderscheid tussen burgers en soldaten.

Als bijna de enige uit mijn anti-autoritaire, pacifistische, kunstminnende en sociale academiesokkendragende vriendenkring had ik, zoals zij zeiden, gekozen voor het geweld en de vernietiging door me niet met een S5 (psychische ongeschiktheid) af te laten keuren voor de dienstplicht. Meer dan 40 jaar heb ik op feestjes en partijen de S5 verhalen aangehoord en was, toegegeven, jaloers op de bewondering die deze mannen ontvingen van hun gehoor. Zij hadden zich toch maar mooi verzet tegen het fascistisch instituut, het leger…zij waren zo slim en handig geweest zich te onttrekken aan die anderhalf jaar vrijheidsberoving door de dienstplicht.

Wat kon ik daar aan toevoegen? Hoe kon ik dat overtreffen? Misschien met verhalen over nachtelijke rondes wachtlopen bij het NATO munitie-depot in de barre winter van 1979? Een eindeloze donkere strook van ca 3 meter breed tussen rollen prikkeldraad om het gigantische distopische spookterrein. Nerveus je UZI op een konijn richten? Want dat waren de enige indringers.

De echte communisten hielden zich stil in 1979…de Warschau Pact waarnemers mochten in speciaal gemerkte wagens rondrijden tijdens de grote oefeningen in Duitsland. Of juist niet..het was onduidelijk want zodra we een dergelijk voertuig zagen moest dat met de grootste urgentie worden gerapporteerd.

Een jaar lang, tot januari 1980, was de NATO (kazerne Seedorf) mijn huisbaas. Getuige de foto van het prachtige tegeltableau aan het einde van de gang waartegen ik een dramatische pose had aangenomen.

Het werd echt warm op de dag dat ik met een vrachtwagen vol artilleriegranaten klem kwam te zitten in een kleine bosbrand. Overal hoorde ik “rijden rijden rijden !!” ..in het leger roep je alles drie keer als het menens is. De 3tonner zat vast..we reden niet, het vuur passeerde ons op een paar meter, laconiek keken we vanuit de cabine het brandje na, mijn bijrijder en ik. Jong dus vrijwel onaantastbaar en zo gelukkig met onze koude oorlog.

Verhalen

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in Büren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023. Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ‘bevel’ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes