Zorrug dat je d’r bij komt!

Geschreven door:

Erik Rausch

Als mij als kind gevraagd werd wat ik later wilde gaan doen? Dan zei ik dat ik in het leger wilde. Ik keek als kind naar de serie MASH, de avonturen en de kameraadschap maar ook de humor onderling om het allemaal draagbaar te maken, vond ik prachtig. Op de radio zong ‘Doris’ “Zorrug dat je d’r bij komt, bij de Marine”, The Village People zongen “In the Navy” Het sprak mij erg aan.

Toen ik in november 1979 een advertentie voor KVV’er bij de Marine zag staan in de Haagsche Courant heb ik ook gelijk gereageerd. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en ik mocht naar de keuring. Dit was op Hollandsche Rading. Hier zag ik allemaal mensen in uniform en er hingen veel grote foto’s van mooie schepen en verre oorden. Het zag er indrukwekkend uit! Ook hingen er foto’s van het Korps Mariniers, dat moest wel helemaal het einde zijn!

De keuring zou vier dagen duren, mits je niet eerder naar huis werd gestuurd. Veel jonge mannen wilde Marinier worden. Mij leek het wel wat om bij de Wapentechnische Dienst te komen of op een schip als Ziekenverpleger. Doordat ik geen technische opleiding had en geen biologie in mijn pakket vielen deze onderdelen af. Maar er waren genoeg andere onderdelen. Van de jonge mannen die werden gekeurd als Marinier werden de meesten als snel afgewezen. Dan werd er omgeroepen ‘Met jas en tas melden bij de portier’.

We werden binnenstebuiten gekeerd en kregen heel veel vragen en testen. Ik vond het allemaal wel spannend! Na de eerste dag waren er al veel mensen afgewezen. ‘s Avonds sliepen we op een slaapzaal en daar begonnen de kussengevechten. De volgende dag weer verder keuren, steeds vaker hoorden we ‘Met jas en tas melden bij de portier’ Na drie dagen keuren waren er al een heel stuk minder mensen en waren bijna geen toekomstige mariniers meer. Ik mocht tot het einde blijven en werd uitgenodigd voor een gesprek. Hier werd me verteld dat ik was aangenomen en er waren voor mij drie opties: ‘Matroos Logistieke Dienst’, ‘Marine Duiker’ of ‘Marinier’. ‘Maar’ zeiden ze grappig, ‘dan moet wel je haar er af’, het hing op mijn schouders.

Ik was even helemaal ontgoocheld, ík kon Marinier worden, wow! De stoere beelden van de propagandafoto’s flitsten door me heen, mij werd deze kans geboden om dat allemaal mee te gaan maken. Ja dat wilde ik wel! Op 3 maart 1980 moest ik me melden op de Van Ghent Kazerne in Rotterdam. Ik was 17 jaar en vond het allemaal heel spannend! Al heel snel had ik mijn plekje gevonden. Wat voelde dit goed. Allemaal gelijkgezinden jonge mannen, hele duidelijke regels en alles was groen!

We kregen al snel onze kleding, wat was ik trots op mijn groene trui met Korps Mariniers op de schouder en mijn blauwe baret met het glimmende anker. We begonnen met de eerste militaire basis vorming in de Van Ghent Kazerne in Rotterdam, met de hindernisbaan en het exercitieterrein, de amfibische training bij de Joost Dourlein Kazerne op Texel en onze verdere opleiding vond plaats op de Van Braam Houckgheest in Doorn met de klimtoren, de sportschool en het openlucht zwembad. Het was een hele mooie tijd! Precies zoals ik het me had voorgesteld, het was zeker zwaar maar we hielpen elkaar er doorheen. Echte kameraadschap met het afzien, de geintjes en elkaar steunen. Na vijf maanden waren we klaar om mee te dienen in het Korps.

Van 1980 tot 1984 heb ik gediend bij het Korps Mariniers. In deze periode heb ik veel van de wereld gezien en veel meegemaakt. Klimmen in België, bergtraining in Engeland en Schotland, koudweertraining in Noorwegen. Oefeningen in Duitsland en Denemarken. En op een ander moment weer aan de andere kant van de wereld op Curaçao, oefeningen o.a. op Aruba, Puerto Rico, Amerika, te veel om op te noemen. Ik ben heel blij dat ik dit allemaal mee heb mogen maken! Ik heb veel vrienden gemaakt waar ik nu in 2023 nog steeds contact mee heb.

Toen ik al een tijdje in dienst zat ontving ik een brief van het Ministerie van Defensie dat ik was uitgeloot voor militaire dienst. Gelukkig had ik eerder al deze keuze gemaakt, ik had het voor geen goud willen missen!

 

Verhalen

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in Büren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023. Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ‘bevel’ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes